Γιατί Σταμάτησα να Διαβάζω Βιβλία Αυτό- Βελτίωσης

Hello Stalkers,

Μετά από πολύ καιρό επιστρέφω με ένα θέμα που με απασχόλησε αρκετά το τελευταίο τετράμηνο.

Απ’ ότι ξέρετε όσες με ακολουθείτε, ήμουν πιστή ακόλουθος και λάτρης των βιβλίων αυτό-βελτίωσης. Είχα υιοθετήσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό το σκεπτικό αυτό.

Μάλιστα μπορώ να πω ότι σε κάποια σημεία το είχα παρεξηγήσει. Θα σας πω λοιπόν τους λόγους για τους οποίους σταμάτησα να διαβάζω τέτοιου είδους βιβλία, αλλά και τα συμπεράσματά μου.

Αρχικά να ξεκαθαρίζω ότι σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνω την αυτό-βελτίωση σαν έννοια ή τα βιβλία που κυκλοφορούν στην αγορά. Δεν είναι όλα τα βιβλία για όλους τους ανθρώπους.

Πάμε όμως να δούμε τους λόγους μου.

1. Με μπέρδευαν.Αυτό φυσικά δεν ήταν δικό μου συμπέρασμα αρχικά. Μετά από συζήτηση με ψυχολόγο, συνειδητοποίησα ότι με μπέρδευαν όλο και περισσότερο αυτά τα βιβλία. Ίσως επειδή δεν διάβαζα τα κατάλληλα για μένα.

2. Δεν υπάρχει το τέλειο. Είχα πειστεί ότι δεν ήμουν αρκετή και αρκετά καλή και προσπαθούσα συνεχώς να φτάσω το τέλειο. Φυσικά αυτό δεν γίνεται. Ίσως κάποιες μέρες να είναι οι ‘’ιδανικές’’ για σένα αλλά δεν είναι εφικτό αυτό να συμβαίνει διαρκώς.

3. Δεν μπορούμε να είμαστε το ίδιο παραγωγικοί κάθε μέρα. Η ζωή είναι γεμάτη απρόοπτα. Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Αυτό άργησα να το καταλάβω και να το αποδεχτώ.

Ξεκίνησα λοιπόν με αυτό το κομμάτι αρκετό καιρό πριν, σε μία φάση της ζωής μου που ήμουν πολύ μπερδεμένη και ένιωθα ότι δεν εξελισσόμουν. Και όμως ήταν μία περίοδος που έκανα τόσα πράγματα, που αν καθίσω και τα γράψω σε ένα χαρτί θα απορήσω κι εγώ η ίδια με τον εαυτό μου. Ήμουν πολύ-εργαλείο. Ξέρω ότι ίσως ακούγεται αλαζονικό, αλλά πραγματικά ήμουν ασταμάτητη. Τα προλάβαινα όλα. Πώς το έκανα αυτό? Ακόμα δεν έχω καταλάβει. Καθάριζα και τακτοποιούσα το σπίτι συνεχώς. Μαγείρευα όλη μέρα. Έφτιαχνα συνέχεια πράγματα.

Κι ενώ έκανα και κατάφερνα τόσα πράγματα, μου καρφώθηκε στο μυαλό ότι για κάποιο λόγο δεν ήμουν αρκετή. Ότι έπρεπε να βελτιωθώ. Φυσικά πολύ αργότερα συνειδητοποίησα το γιατί. Είχε να κάνει καθαρά με μένα και την εκτίμηση που έτρεφα για τη Γεωργία. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ πάνω σε αυτό και ξέρω ότι θα το σεβαστείτε.

Άρχισα λοιπόν να διαβάζω βιβλία αυτό- βελτίωσης, να καταβροχθίζω το ένα video μετά το άλλο που μιλούσαν για το πώς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, το πώς να είσαι παραγωγικός. Όλα αυτά προβάλλουν ένα ουτοπικό και άπιαστο πρότυπο κατά τη γνώμη μου. Ποια απλή καθημερινή μάνα που δουλεύει, τρέχει για το παιδί, προσπαθεί να βοηθάει τους γονείς και τ αδέρφια της προλαβαίνει να ασκείται καθημερινά? Και να είναι ‘’στην τρίχα’’ κάθε μέρα, να διαβάζει βιβλία, να έχει το σπίτι στην εντέλεια και να προλαβαίνει να βγαίνει βόλτα κάθε μέρα? Δεν υπάρχει αυτό. Κάτι δεν είχα καταλάβει καλά. Αυτό άρχισε να μου γίνεται έμμονη ιδέα.

Και διαβάζοντας το ένα βιβλίο μετά το άλλο σκεφτόμουν ότι αφού δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω έμπρακτα όλες τις μεθόδους που προτείνουν οι συγγραφείς αυτό- βελτίωσης, τότε κάτι δεν πάει καλά με μένα. Δηλαδή ενίσχυα αυτή την εντύπωση που είχα, ότι δεν ήμουν αρκετή. Και προσπαθούσα ακόμα περισσότερο. Και πίεζα τον εαυτό μου στο έπακρο. Και όταν δεν τα κατάφερνα αυτό-μαστιγωνόμουν και με κατηγορούσα.

Σε συνδυασμό με προβλήματα καθημερινότητας που όλοι αντιμετωπίζουμε, σιγά σιγά έγινα η σκιά του εαυτού μου. Και έφτασα σε ένα σημείο να διαβάζω τα λάθος βιβλία για μένα. Και να ταυτίζομαι με κάθε τί που διάβαζα. Βιβλία ψυχολογίας τα οποία περιέγραφαν πράγματα και καταστάσεις, που δεν είχαν καμία σχέση με μένα. Και όμως με ‘’έβλεπα’’ κάπου εκεί μέσα. Και πλέον δεν είχα καμία διάθεση για τίποτα. Από εκεί που ήμουν φουλ παραγωγική και με θετική σκέψη, είχα μετατραπεί στο άκρως αντίθετο.

Άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου. Να επικεντρώνομαι στα αρνητικά μου στοιχεία(γιατί όλοι έχουμε αρνητικά και θετικά στοιχεία)και να ξεχνάω οτιδήποτε καλό . Ώσπου μία ωραία μέρα, επισκέφθηκα μία ψυχολόγο. Μίλησα μαζί της μία μοναδική φορά. Η συμβουλή που με ξύπνησε ήταν να σταματήσω να διαβάζω βιβλία αυτό- βελτίωσης ή ψυχολογίας. Μου είπε ότι δεν με βοηθούν καθόλου και ότι με έχουν μπερδέψει πολύ.

Έτσι σταμάτησα να διαβάζω πάσης φύσεως τέτοιου τύπου βιβλία. Πλέον διαβάζω μόνο λογοτεχνικά. Και μόνο βιβλία που μου φτιάχνουν τη διάθεση. Διότι όταν διαβάζουμε κάποιο βιβλίο, κάποιες φράσεις-εικόνες γράφουν μέσα μας. Και προσωπικά, τις ‘’ξαναπαίζω’’ άπειρες φορές μέσα στο κεφάλι μου. Γι’ αυτό πλέον επιλέγω όσο πιο προσεκτικά μπορώ, με τί ‘’ταίζω ‘’το μυαλό μου.

Η αλήθεια είναι ότι αυτής της κατηγορίας τα βιβλία, θα έπρεπε να διαβάζονται μετά από καθοδήγηση κάποιου ειδικού. Ανάλογα τη φάση στην οποία βρισκόμαστε, μπορούν είτε να μας κάνουν πολύ καλό ή πολύ κακό. Ο καθένας από εμάς ‘’μεταφράζει’’ την κάθε συμβουλή με το δικό του τρόπο. Όπως και με τους στίχους των τραγουδιών, έτσι και με τα βιβλία. Νομίζουμε ότι όλα μιλούν για εμάς.

Που όμως δεν ισχύει σχεδόν ποτέ. Δεν περνάμε όλοι κατάθλιψη, ούτε είμαστε όλοι σε σχέσεις τοξικές. Καμιά φορά πρέπει απλά να ανοίξουμε τα μάτια και τα αυτιά μας και να ακούσουμε τί έχουν να μας πουν οι άνθρωποι γύρω μας. Φυσικά αυτό για να το καταλάβουμε, συνήθως πρέπει να μας συμβεί κάτι το οποίο θα μας ταρακουνήσει γερά.

Αν νιώθουμε ότι χρειαζόμαστε βοήθεια, πολύ απλά απευθυνόμαστε σε κάποιο ψυχολόγο. Δεν θα βγάλουμε άκρη, αλλά ούτε και θα βοηθηθούμε μέσα από τα βιβλία μόνο. Και όχι δεν πρέπει να είναι ταμπού η επίσκεψη σε ψυχολόγο. Το σωστό είναι όλοι μας κάποια στιγμή να μιλάμε με κάποιον ειδικό. Γιατί όλοι μας έχουμε πληγές να γιατρέψουμε μέσα μας.

Η συμβουλή μου λοιπόν είναι να διαβάζετε ότι σας κάνει και νιώθετε όμορφα. Και αν χρειάζεστε κάτι παραπάνω, μιλήστε σε κάποιον. Εκτός από τους ιδιωτικούς ψυχολόγους, υπάρχουν και δημόσιες δομές στις οποίες μπορείτε να απευθυνθείτε. Και αν δεν θέλετε να μιλήσετε σε κάποιο ειδικό, μιλήστε στην οικογένειά σας γι’ αυτό που περνάτε. Πολλές φορές θέλουν να μας ακούσουν και δεν τους αφήνουμε.

Με πολλή αγάπη,

Mama Stalker