6+1 Μαθήματα που Πήρα από τον Μπαμπά μου.



Hello Stalkers,

Αυτό το post έχει κάτι το διαφορετικό, έχει μια παραπάνω δόση από το μέσα μου μιας και μοιράζομαι πράγματα που έμαθα και συνεχίζω να πιστεύω και να με αντιπροσωπεύουν σαν άτομο, από τον άνθρωπο που κάθε κορίτσι λίγο πολύ έχει σαν πρώτο έρωτα στη ζωή της: τον μπαμπά.

Δυστυχώς η ροή της ζωής είναι κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, ούτε καν να επηρεάσουμε- μόνο το 5% της ζωής μας ελέγχουμε πραγματικά- κι έτσι ο μπαμπάς μου "έφυγε". Έφυγε γιατί η πρόληψη δεν υπήρχε στη ζωή του σαν λέξη και σαν ορισμός για τον εαυτό του, γιατί δεν πρόσεξε ποτέ πραγματικά ενώ εξέπεμπε την ιδιότητα του άτρωτου, αυτού που τον έριξε μπαμ και κάτω και ήρθε η ζωή μας τούμπα.

Αυτό όμως που δεν άλλαξε και δεν θα αλλάξει ποτέ, είναι πέρα από την αγάπη και τον θαυμασμό που είναι απεριόριστα, όλα όσα μου μετέδωσε και μου έμαθε στις μεσημεριανές, απογευματινές ή βραδινές μας συζητήσεις, στο σπίτι στην κουζίνα, στη βεράντα ή το σαλόνι, στο αυτοκίνητο, στην παραλία ή στο μαγαζί μας. Είναι "μαθήματα ζωής" για εμένα, πράγματα που ορίζουν τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι το περιβάλλον και τη ζωή μου, που επεξεργάζομαι καθετί μου συμβαίνει, και πορεύομαι σε κάθε φάση της ζωής μου, από το πιο σημαντικό, μέχρι και το πιο απλό και καθημερινό.


1. Σταματάμε να είμαστε νέοι, όταν παύουμε να μαθαίνουμε νέα πράγματα και να εξελισσόμαστε. Μπορεί να μην ήταν απόφοιτος πανεπιστημίου, όμως λάτρευε τόσο να διαβάζει βιβλία, να βλέπει ντοκιμαντέρ και να διαβάζει άρθρα online, που ό,τι και να τον ρωτούσα πάντα είχε κάτι να μου πει. Από ιστορία, φυσική, κοινωνικά, πολιτικά, γεωγραφία, βιολογία, και πολλά άλλα, τόσα πολλά ποσοτικά που πραγματικά ήταν η ζωντανή μου εγκυκλοπαίδεια. Έτσι. μου μετέφερε αυτόματα, την αγάπη για το διάβασμα, και να προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι κάθε ευκαιρία για να μάθω κάτι καινούριο, γιατί έτσι διευρύνουμε το πνεύμα μας, και μας καθιστά ικανούς να αντιληφθούμε την ζωή αλλιώς, και να σταθούμε σε κάθε συζήτηση, ενεργοί χωρίς να λέμε ασυναρτησίες. Κάπως έτσι, κατέληξα ένα φυτό με έναν τοίχο πτυχία, γιατί η εξέλιξη μας πραγματικά δεν σταματά ποτέ.

                

2. Μάθε τέχνη κι άσ' την. Αυτό σαν συνέχεια του προηγούμενου, περιλάμβανε και κάθε χειρωνακτική δουλειά και εργασία, καθώς έλεγε πάντα πως ο άνθρωπος που έχει θέληση και ήταν πρόθυμος να δουλέψει σε ό,τι του άρεσε αλλά και σε ό,τι προκύψει σε περιόδους δύσκολες, δε χάνεται ποτέ και δε μένει έτσι. 

3. Πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να τον διατηρούμε πάντα όμορφο, γιατί η λάμψη της νιότης δεν κρατάει πάντα. Αυτό το αφουγκράστηκα τα τελευταία χρόνια, και το συνεχίζω κι εγώ, καθώς είναι κάτι που δε το βλέπουμε στην ηλικία των 18-20. Πρέπει να φροντίζουμε το σώμα μας, βάζοντας αντηλιακό, κάνοντας γυμναστική για ευεξία, φτιάχνοντας τα μαλλιά και φορώντας όμορφα ρούχα, γιατί κάθε μέρα που περνά δεν ξαναγυρίζει, και όσο νέοι είμαστε σήμερα, και κάθε μέρα, δεν θα ξανά-είμαστε ποτέ. Τώρα που έχουμε τη φρεσκάδα και την λάμψη των 23,25,28, 35 κοκ, τώρα πρέπει να την ντύσουμε και να την αναδείξουμε, πάντα παράλληλα με το μέσα μας. 


4. Η πιο ποιοτική μουσική βρίσκεται στα βινύλια. Πέρα από το γεγονός ότι τις δεκαετίες '70-'80 που έζησε στο φουλ ο μπαμπάς μου ήταν στην ηλικία μου και επηρεάστηκε από τα τότε music idols, η αλήθεια είναι πως τότε ήταν πολύ-παραγοντικά πιο καλαίσθητη η μουσική, και είχε κάτι που σήμερα δε το βρίσκεις. Αυτό το πάθος το είχα και εγώ ως εκκολαπτόμενη μουσικόφιλη, φτάνοντας σε σημείο να ακούμε το ίδιο είδος μουσικής, είτε παρέα είτε και χωριστά, και σήμερα αποτελεί μια από τις ασχολίες που με κάνει να νιώθω πιο κοντά του. Ο ήχος του βινυλίου, με τις ατέλειες του αλλά και τον ιδιαίτερο τρόπο του να γεμίζει τον χώρο, είναι κάτι που δε χορταίνω ποτέ.


5. Ό,τι και να γίνει, συνεχίζουμε κανονικά. Εκτός του ότι προσπαθώ να το ακολουθώ αυτό και τώρα που έχει φύγει ώστε να μπορέσω να το διαχειριστώ, από πάντα το υποστήριζα και το είχα κάνει embrace. Όσες δυσκολίες και αναποδιές έχεις να αντιμετωπίσεις, τα δεδομένα συνεχίζουν και τρέχουν και πρέπει να συνεχίζουμε κι εμείς. Χαρακτηριστικό ήταν πάντα πως θεωρούσε και το υποστήριζε, πως το πένθος είναι εσωτερικό σα διαδικασία, και δεν χρειάζεται να το εξωτερικεύουμε κάθε στιγμή: δεν πονάς λιγότερο για την απώλεια αν συνεχίσεις να φοράς τα κανονικά σου ρούχα και όχι μαύρα, ακούς μουσική και διατηρείς την ρουτίνα σου ίδια σε γενικές γραμμές. Φυσικά, το πένθος είναι ένα βίωμα προσωπικό και ο καθένας το αντιμετωπίζει και το ξεπερνά στον χρόνο, το επίπεδο και την ταχύτητα που ο ίδιος επιθυμεί και αντέχει.

6. Η μόδα κάνει κύκλους. Μου το έλεγε και δε το πίστευα, μέχρι που το βίωσα πρακτικά. Τα πιο statement σακάκια και κοστούμια που έχω φορέσει ποτέ μου είναι του μπαμπά μου, με τις πιο bold βάτες και τους έντονους γιακάδες, με αποκορύφωμα αυτό το τύπου φράκο των φωτογραφιών αυτών. Τα πιο stylish μεταξωτά πουκάμισα, τα ψηλόμεσα παντελόνια με ίσια γραμμή και τα σακάκια είναι ο θησαυρός της ντουλάπας μου επειδή ακριβώς ήταν του μπαμπά μου.


7. Τελευταίο και σημαντικότερο είναι πως δεν πρέπει να περιμένουμε να λάβουμε αυτό που θα δίναμε εμείς στους άλλους. Ο κάθε άνθρωπος δίνει και προσφέρει με βάση διαφορετικά κριτήρια, έχει βιώσει άλλες καταστάσεις και δεν έχει την ίδια οπτική με εμάς. Οφείλουμε να μην έχουμε απαιτήσεις σαν να αντιμετωπίζουμε εμάς, γιατί είναι πολύ πιθανό να απογοητευτούμε στο τέλος. Expect nothing, appreciate eveything.

Μπορεί να μην μπορεί να διαβάσει το άρθρο πλέον, όμως ξέρω πως ξέρει ότι οι κουβέντες μας δεν πήγαν στράφι και έχω κρατήσει στο μυαλό μου όσα είπαμε, συζητήσαμε αλλά και διαφωνήσαμε, γιατί η ισχυρογνωμοσύνη, η εκλογίκευση και η επιχειρηματολογία είναι χαρακτηριστικά που πήρα από τον ίδιο, και συνεχίζω αυτό που μου έμαθε να κάνω.