Hello Stalkers,
Όπως θα έχετε καταλάβει όσες μας ακολουθείτε και διαβάζετε όλα όσα μοιραζόμαστε, επιλέγουμε θέματα τα οποία αφορούν την κάθε σύγχρονη κοπέλα και γυναίκα, και άλλες φορές είναι ανάλαφρα όπως οι τάσεις της μόδας και τα ψώνια, και άλλοτε πιο σημαντικά όπως η διαχείριση του άγχους.
Σε αυτό το post, μοιράζομαι τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου για ένα θέμα που με έχει αγγίξει και κάνει να προβληματιστώ τον τελευταίο χρόνο, γνωρίζω πως έχει συμβεί σε πολλές γυναίκες και στέκομαι κόντρα με σκοπό να αλλάξει.


Για όσες και όσους δε γνωρίζουν κάποια πιο προσωπικά πράγματα για εμένα, αν και δεν θα έπρεπε να αποτελούν κριτήρια, είμαι 29 χρόνων παρά κάτι μέρες, είμαι παντρεμένη με τον Λάμπρο με τον οποίο είμαστε μαζί 10 χρόνια, και είμαι δηλωμένη βιβλιοφάγος, ενώ φέτος ολοκληρώνω το μεταπτυχιακό μου. Γνωρίζοντας λοιπόν το άμεσο και έμμεσο περιβάλλον μου τους στόχους τους οποίους έχω θέσει για την ζωή μου, με βομβαρδίζουν ξαφνικά με την παρακάτω ερώτηση: «Ε άντε δε θα κάνεις ένα παιδί;» η οποία συνήθως ακολουθείται από κουβέντες όπως : «Τα παιδιά είναι ευτυχία», «Τι άλλο θες να κάνεις πια;», «Πόσα χρόνια θα σπουδάζεις;», «Τα χρόνια περνούν και δεν θα μπορείς να μείνεις έγκυος.»
Δεν θυμάμαι βέβαια από πότε αφορά τον κάθε τρίτο τί κάνω εγώ με τον Λάμπρο και τί αποφάσεις παίρνω που επηρεάζουν το δικό μου σώμα και μόνο.
Έχουμε μάθει σε αυτή την οπισθοδρομική ελληνική κοινωνία, πως μια κοπέλα ολοκληρώνεται ΜΟΝΟ αν κάνει παιδιά, διαφορετικά είναι δυστυχισμένη και ατελής. Πως γεννιόμαστε με σκοπό ύπαρξης να διαιωνίσουμε το ανθρώπινο είδος και μάλιστα να είμαστε τρισευτυχισμένες με αυτό, να είμαστε πάντα χαρούμενες και στην πένα, και να αναρτούμε 1000000 φωτογραφίες από την τέλεια ζωή μας ως εγκυμονούσες ή μαμάδες όπως κάνουν οι celebrities.


Πρέπει όμως κάποτε να μάθουμε πως είναι μια άπειρα αδιάκριτη ερώτηση καθώς υπάρχουν κοπέλες που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας όπως η ενδομητρίωση, οι πολυκυστικές ωοθήκες, και πολλά ακόμα, και παλεύουν να γίνουν μαμάδες και δεν μπορούν με την ευκολία που νομίζουν οι τρίτοι. Αυτές οι γυναίκες κάθε φορά νιώθουν την καταπίεση της κοινωνίας ενώ δεν θα έπρεπε. Γιατί έχουν πρηστεί ή έχουν παχύνει από τις ορμονικές θεραπείες, ή απλά τρώνε λίγο περισσότερο γιατί θέλουν, και θα είναι αποδεκτό να ανέβεις νούμερο στο τζιν ΜΟΝΟ αν είσαι έγκυος.
Αλλά ακόμα και αν κάποιες δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και δεν έχουν κάνει παιδιά, στα 25, 35, 45 κοκ ΔΕΝ ΤΙΣ ΠΙΕΖΟΥΜΕ γιατί μπορεί απλά να μην θέλουν να κάνουν οικογένεια. Υπάρχει και αυτή η μερίδα γυναικών που ολοκληρώνεται η ζωή τους έχοντας να φροντίζουν γατιά, σκυλιά, φυτά και τον εαυτό τους. Που κυνηγούν την καριέρα τους, την ηρεμία τους, τα ταξίδια. Άλλες που δεν έχουν την οικονομική άνεση και πρέπει να σταματήσουμε να λέμε πως τα παιδιά χρειάζονται μόνο αγάπη. Σε μια χώρα με βασικό μισθό 580 και σχεδόν κανένα σημάδι κοινωνικής πολιτικής και στήριξης των ευπαθών ομάδων, οριακά ζεις εσύ τον εαυτό σου με τα βασικά.
Οι ταμπέλες και τα ηλικιακά όρια είναι τεχνητές νόρμες φτιαγμένες από τους ανθρώπους ώστε να δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως έχουν έλεγχο της ζωής τους και την οργανώνουν με τον τρόπο που θέλουν. Έτσι, αν αποφασίσεις να σπουδάσεις στα 35, να αλλάξεις δουλειά στα 30 ή να κάνεις παιδί στα 40 επειδή δεν κινείσαι εντός των ορίων της κοινωνίας, είσαι μαύρο πρόβατο.
Και αυτό το ορίζει η κοινωνία που σε δείχνει με το δάχτυλο αν χωρίσεις επειδή ο άντρας σου σε έδερνε και χάλασες το σπίτι σου, επειδή δεν είσαι υπόδειγμα νοικοκυράς και δεν μαγειρεύεις συνέχεια, επειδή απαγορεύεται να φοράς mini επειδή έγινες μάνα.
Γιατί όμως αυτή η σάπια κοινωνία να αποφασίζει τί θα κάνουμε με την ζωή μας;
Για αυτό λοιπόν, προτείνω σε όσους βιάστηκαν να μου πουν ότι είμαι έγκυος γιατί έχω πάρει τα κιλάκια μου, να σταματήσουν να ασχολούνται με το πότε και αν θα κάνουμε παιδιά, και εύχομαι το 2023 να είναι η χρονιά που όλοι μας θα επενδύσουμε στην βελτίωση τους εαυτού μας και της προσωπικής μας ζωής και καθημερινότητας, και γιατί όχι σε λίγη ψυχοθεραπεία.
XOXO,
Χριστίνα